Erik Odijk (2005)
De afgelopen 10 jaar hebben wandelingen in Noord Amerika, Azië, Scandinavië en Europa mij op adembenemende plekken in de natuur gebracht. Voor mij zijn fysieke wandeling en innerlijke beweging elkaars metafoor. Ik wil blijven ontdekken en zoeken naar variatie en mogelijkheden in mijzelf en in het onderwerp. In de natuur en haar fenomenen ligt mijn bronmateriaal.
De bezieling door een exotische maar ook brute omgeving wordt omgezet in houtskool en krijt in tekeningen op groot formaat. Het beeld bestaat in een evenwicht tussen de handeling van het tekenen en het streven naar het afbeelden van de werkelijkheid. Het handschrift zoekt oplossingen en creert een proces dat zichzelf lijkt te sturen. De tekening is net als de natuur zelf een ordening die uit chaos voortkomt. Dit proces bouwt een motorisch geheugen op. Oplossingen van het handschrift groeperen zich als zichzelf gelijkende vormen. Het detail vormt de essentie van waaruit het uiteindelijke beeld in hoge dichtheid wordt opgebouwd. Helderheid, scherpte en plasticiteit zijn momenteel de technische uitgangspunten voor het tekenen in situ. Het atelierwerk moet de specifieke kwaliteiten van het hele grote werk vertalen naar een hanteerbare schaal waarin obsessieve kenmerken die voor mij grensverleggend zijn en als kwaliteit fungeren zich steeds duidelijker zullen manifesteren.
Ik ben op zoek naar bezieling in de vorm van toegankelijke en geëngageerde kunst waarin waarheid en de sociale functie van het werk centraal staan. De indrukken van de wandelaar vinden een echo in de ervaring van de toeschouwer. Kijker en maker ontmoeten elkaar op een illusoir niveau. Het gaat me hierbij niet zozeer om het romantisch sentiment van het landschap als troostrijk decor maar om de ervaring van de chtonische natuur als een realiteit die op zichzelf staat en zich onafhankelijk van en ongeacht de mens manifesteert.