Erik Odijk.
Over de videotrilogie Lilith.
Lilith, Far out North # part 1
Erik Odijk werd in de zomer van 2016 geraakt door het natuurschoon van het Landgoed Olterterp in De Friese wouden. Op deze plek laat hij zijn ideeën over arcadische natuur en het sublieme, over tegenstellingen tussen goed en kwaad, de vrije loop. Odijk legt hiermee verbanden tussen eeuwenoude thema’s en de gecultiveerde natuur van Olterterp.
Gegrepen door de mythische schoonheid van het eilandenrijk van de grote bosvijver maakte Odijk vele filmopnames. De beelden roepen verlangen op naar de plek, maar ook dualisme. Enerzijds is er de wens op te gaan in het mythisch ogende landschap. Anderzijds is er het ontzag voor de dwingende schoonheid van de natuur. Of liever gezegd, het verlangen om de ongetemde autonome krachten van de natuur te ondergaan. De obsessie voor de dwingende schoonheid van het lichaam en de vrouwelijke natuur komt in de film tot uitdrukking: de natuur als afrodisiacum en liefsesserum in deze tuin der lusten. De metafoor als narratief.
Lilith, Far out North # part 1 is een opmaat naar een groter filmproject waarin Erik Odijk tracht het landschap te duiden en in te nemen. De tuin der lusten als domein van het absolute goede en onschuldige, tegenover het duistere en ongeremde, staat in deze film centraal. Met zijn zoektocht wil Erik Odijk de kunst het landschap laten verleiden. Als antwoord op haar eigen sublieme verleiding.
Lilith #2 LOST gebruikt de wandeling als vervolg voor de ‘zoektocht’, van plaats naar plaats, décor voor de ontwikkeling van het narratief en voortgaande sublimatie in ondermeer zinnelijke natuurbeelden en de suggestie van een eindeloos bos…
Het complexe onderwerp van de moederliefde, troost en onderdrukking wordt geïntroduceerd met het piëtabeeld.
Lilith #3 APOPHENÌA als episodenfilm werkt de thema’s opnieuw uit en leidt tot de overeenstemming en de aanvaarding. Eden wordt bereikt, misschien keer op keer, maar met het eindbeeld van de zee wil ik zeggen dat de horizon zich blijft verplaatsen en het verlangen dit wil volgen ipv. een status quo te accepteren. Het conflict tussen de eigenschappen van het archetype is onlosmakelijke verbonden met het lot van de mens zoals het in de natuur meer een zaak is van de seizoenen, het spel en onverschillige tijdkringen.